“Veel probleemgedrag van kinderen heeft een relatie met nabijheid.” Ik ga iets stevigs zeggen. Ik denk dat dat moet kunnen. Ik durf te stellen dat meer dan de helft van de kinderen op wachtlijsten in jeugdzorg eigenlijk een nabijheidsbehandeling in hun eigen directe omgeving nodig hebben. Als je mij naar de grootste werkzame factor van mijn werk met kinderen (speltherapeut en sociaal werker) vraagt dan is het antwoord: Er Echt Zijn. Het lijkt alsof we dat met z’n allen een beetje zijn kwijtgeraakt. We zijn zo druk met alles wat het leven van ons vraagt dat stilstaan, vertragen, present zijn en synchroniseren in (spel)momenten met kinderen erbij inschiet.
Ik zie veel kinderen die de connectie met zichzelf lijken te hebben verloren. Ze staan constant aan, alert, zoekend, kijkend, scannend. Dat is vermoeiend voor ze. Je wordt er als kind prikkelbaar van. Opstandig. Want zo zou het niet moeten zijn. Kinderbreinen zijn nog in ontwikkeling. Jezelf kalmeren (reguleren) is iets wat in stappen ontwikkelt. Een baby vraagt om bijna constante nabijheid. Nabijheid biedt veiligheid en troost. En uiteindelijk ook het vertrouwen om los te gaan. Te exploreren en ervaren. Nabijheid is van alle tijden. Hoe kun je sensitief zijn in dat nabijzijn? We hebben het zo druk. Met onszelf. Met het leven. Met een klas met 28 andere leerlingen. Als het (leven) ons teveel wordt trekken we ons vaak automatisch meer terug in onszelf. Maar juist in de verbinding zit het terugvinden van de kalmte, de veiligheid, de rust. Vanuit daar kun je er als kind weer tegen aan. Leren. Spelen. Ontwikkelen.
Wat ik (en KiEk) wensen is dat mensen om kinderen heen (en dat zijn wij allemaal) de Nabijheid Bril weer wat vaker opzetten. Wat vertel je mij? Wat gebeurt er als ik even stilsta en het lijntje met jou leg? Je zult een verrassend groot effect zien. Ook op gedrag. Ook op leeruitkomsten. Ik heb in mijn werk al bij zoveel kinderen hun gestagneerde ontwikkeling weer op gang zien komen na een flinke dosis Nabijheid. Zijn. Volgen. Verwoorden. Verbinden. Verdragen.
Ik doe dat als speltherapeut in spel. Dat is een fijne ingang van kinderen die altijd werkt.Dat hoeft niet groot te zijn. Sommige kinderen vragen om meer nabijheid dan anderen. Degene met het lastigste gedrag hebben vaak de meeste nabijheid nodig. Herstelwerk. Na een periode in je leven waar je jezelf hebt moeten kalmeren, omdat de ander dat (even) niet kon, heb je meer herstelwerk nodig. En dat lieve mensen, is niet een exclusieve taak voor therapeuten of zelfs ouders… dat is een taak voor ons allemaal. KiEk helpt kinderen zichtbaar worden met hun verhaal. Dit is een stukje daarvan. “Wil je me nabij zijn als dat nodig is? Zoveel als nodig is? En als jou dat (even) niet lukt wil je daar dan anderen om hulp voor vragen? Alleen samen lukt het. Met z’n allen. KiEk helpt graag.
Reactie plaatsen
Reacties